Brief aan Koning Felipe VI over de corruptie in Spanje.

Beste koning Felipe,

Sta me toe het woord tot u te richten, ook al ben ik geen Spaans onderdaan, maar enkel een sinds 18 jaar geleden aangespoelde Belg uit Antwerpen, de schone stede die door de Spaanse furie ten val werdgebracht in 1585. Er is nog meer dat ons bindt; ik ben inmiddels gevallen voor de schoonheid en de nobele inborst van een Spaanse furie die ik nu mijn vrouw mag noemen. En alsof dat nog niet genoeg is, bracht ik mijn jeugdjaren door in het mooie Lier, waar in september 1496 Filips de Schone en Johanna van Castilië elkaar het ja-woord gaven in de Sint Gummaruskerk, in Lier beter bekend als de peperbus,omwille van haar vorm. Overigens noemden we vroeger in al onze jeugdige onwetendheid  Johanna van Castilië, gewoon ‘zot Jeanneke’, een naam overgewaaid uit Spanje waar ze evenzeer onterecht Juanna la Loca werd genoemd, na allerlei intriges aan het hof om haar van de troon te houden. U merkt het: Vlaanderen en Spanje hebben veel gemeen. Het is dan ook in in een mooie Vlaamse traditie dat ik als onderdaan van de Spaanse kroon en belastingbetaler aan de Spaanse schatkist deze brief naar u schrijf. De Vlaamse schrijver Walter van den `Broeck schreef zijn brieven aan wijlen de Belgische koning Boudewijn, die overigens het tijdelijke met het eeuwige verwisselde in Motril, een kleine 100 km van waar ik woon : alweer een link tussen mijn geboorteland en mijn adoptieland.  Ik richt me tot u omwille van de verschillende corruptiezaken waar de Spaanse politiek momenteel onder lijdt. De zaak Koldo, genoemd naar  Koldo Garcia Izagirre, de ‘ritselaar’ en ‘comisionista’van de socialistische minister  José Luis Abalos, beschuldigd van het  incasseren van commissies  ter waarde van in totaal 50 miljoen euro op de bestelling van mondmaskers tijdens de corona-miserie.  En uiteraard is er ook de zaak tegen Begonia Gomez, de vrouw van eerste minister Pedro Sanchez, die nu naast machtsafwending ook beschuldigd wordt van het valselijk gebruik van een universitair diploma en het zich  onterecht toeëigenen van een patent op een computerapplicatie van de universiteit in Madrid waar ze een leerstoel had. Nu is politieke corruptie ook niet geheel onbekend in mijn geboorteland, dus ook daar kruisen de paden tussen Vlaanderen en Spanje zich alweer.  Nu geloof ik niet dat corruptie iets is dat in het DNA zit, dus u hoort mij niet zeggen dat het de genen zijn die het Spaanse legioen heeft achtergelaten tijdens hun verblijf in Vlaanderen, die de oorzaak zijn van de Belgische corruptieproblemen. Maar ik heb al vanaf dag één dat ik in Andalucía aankwam in een lieftallig bergdorpje in de Axarquia-streek ten oosten van Málaga gemerkt dat de bevolking corruptie erg normaal vindt.  Die dag van aankomst werd namelijk de burgemeester van het dorp in kwestie door de Guardia Civil gearresteerd op beschuldiging van fraude met bouwgronden.  In het dorpscafé werd me verteld dat Pépé, de burgemeester, inderdaad corrupt was, “dat wist immers iedereen”, maar tegelijk ook een goed mens, ‘Una buena persona’.  Pépé zijn kuiperijen hadden namelijk veel lokale bouwaannemers, metselaars en schrijnwerkers aan werk geholpen. De enige slachtoffers waren de buitenlanders die de huizen in goed vertrouwen hadden gekocht, met de door de burgemeester ondertekende bouwvergunning,   en nu vaststelden dat hun huis illegaal was en met afbraak werd bedreigd.

Burgemeester Pepe kijkt sip tijdens zijn arrestatie

Op de lokale tv-zender Sur, die op café altijd op stond, werd de zaak vaak besproken, begeleid door archiefbeelden van de burgemeester, die in zijn vrije tijd ook flamenco zanger was  en op een festival “ No tengo dinerooo” zong. Tot groot jolijt van de  cafégangers die me wisten te vertellen dat de Guardia Civil driehonderdduizend euro in de matras van de burgemeester had ontdekt.  Pépé was de held van het dorp en er werd om hem te steunen terwijl hij in de cel zat, zelfs een solidariteitsoptocht gehouden in het dorp. Er was geen greintje verontwaardiging te bespeuren  bij het volk over de corruptie, wel integendeel, De cafébaas, Rafa, vertelde me dat je wel gek moest zijn als je op die positie zat als politicus en de kans niet greep om je te verrijken zodat je je familie en vrienden kon helpen.  U bent als telg van een niet onbesproken koninklijke familie ook bekend met deze morele mankementen. Uw eigen vader Juan Carlos, van wie u de troon erfde, vluchtte in 2014 naar Abu Dhabi, na  beschuldigingen van geldverduistering en omkoping  ter waarde van 100 miljoen euro door de Saoudi’s  om tussen te komen in de aankoop door de Saoudi’s van een Spaanse hoge snelheidstrein. Niet dat ik het mes nog verder in de wonde wil draaien, beste Felipe, maar daarnaast was er ook nog de fraudezaak van uw schoonbroer, de man van uw zus Cristina, Iñaki Urdangarin, een Olympisch kampioen handbal, die 6 miljoen euro van publieke fondsen verduisterde en daarvoor tot 5 jaar en 10 maanden gevangenisstraf werd veroordeeld. De moeder van Urdangarin is trouwens Françoise Liebaert, een Antwerpse, en zo komen we terug bij de overeenkomsten tussen onze beide landen. Er is echter één groot verschil:in Spanje worden politici en wie van koninklijken bloede  is snel voor het gerecht gebracht als ze verdacht en beschuldigd worden van fraude, en dat is in België niet altijd het geval, zeker niet wat die snelheid betreft. Ik zal u verder op de hoogte blijven houden van mijn blik als buitenstaander op de eigenaardigheden van het dagelijkse leven in uw land.

Felipe en Letizia

Hartelijke groet en doe ook de  groeten aan uw vrouw Laetitia, die ooit ook is begonnen als een simpele journalist zoals ik, al heeft zij haar uiterlijk veel meer mee dan ondergetekende . Om te eindigen met de woorden van de  Vlaamse zangeres Samantha en haar onsterfelijke wereldhit, waarvan de titel alleen al een fout is tegen de taal van Cervantes,: E viva España! ( Que viva España of zelfs Y viva España ware correcter geweest)

Alain 1 van Lier