Mijn fysiotherapeut Dani was vanmorgen aan het morren. De rekeningen van de belastingen en sociale bijdragen stapelen zich op en hij kan het allemaal niet langer betalen, zegt hij, ondanks het feit dat hij een goed draaiende praktijk heeft. “Ik werk twaalf uur per dag, zaterdagen inbegrepen”, gromde hij,
“En nu moet ik ook al 21% BTW rekenen op de inkomsten van het pand dat ik verhuur. Plus 19% ‘retenciones’, dat zijn voorschotten op de inkomstenbelasting die ik later nog zal moeten betalen.”
Als Dani slecht gezind is, word ik dat ook, al is het maar omdat hij dan extra moeilijke oefeningen geeft voor mijn linkerarm, die er na mijn beroerte van anderhalf jaar geleden nog altijd wat werkloos bij hangt. Dani is degene die me na mijn verblijf in het ziekenhuis opnieuw heeft leren lopen. Ik rolde zijn praktijk binnen in een rolstoel en wandelde dankzij hem drie maanden later opnieuw over straat, al was dat in het begin nog aarzelend. Hij leerde om met neuropathie- patiënten te werken toen hij in het zuiden van Frankrijk aan de slag was in een gespecialiseerd ziekenhuis. Terwijl mijn pezen kraken als ik de oefeningen voor mijn triceps doe, gaat Dani verder met zijn klaagzang; “ Als zelfstandige vond ik een investering in een pand een goede belegging voor later, want van het zelfstandigenpensioen alleen kan je niet leven. De belastingen dwingen me om de huishuur te verhogen met 40%, een verhoging die rechtstreeks naar de staat gaat . Maar wie denk je dat de volle laag krijgt van die kwaaie huurder? Ik! Niet premier Sanchez of zijn regering, want die komen in het nieuws met hun wetten om huurders te beschermen tegen verhogingen van de huurprijzen..Ik denk er aan om weer te emigreren, maar niet naar Frankrijk deze keer, want daar is de toestand zo mogelijk nog erger zeggen mijn Franse vrienden me. ” Ik waarschuw hem om zeker niet door te rijden naar België, het land waar zelfstandigen naartoe gaan om te sterven.”Ik dacht eerder aan Zwitserland”, zegt hij terwijl hij inmiddels mijn trapeziumspier tot moes aan het kneden is .“Dus die stijgende huurprijzen waartegen in Spanje werd betoogd zijn dan toch niet alleen de schuld van de toeristen en de Air B&B’s die de prijzen opdrijven?”, vraag ik, gespeeld naïef. : De greep van Dani op mijn nek verstrakt. “Wat denk je zelf, met 21% Btw en het voorschot op de inkomstenbelasting dat je meteen moet doorrekenen, waarna je op het einde van de rit ook nog eens tussen de 19 en 45% belasting betaalt op je gecumuleerde inkomen? Het is de staat zélf die de huurprijzen omhoog jaagt, maar de toeristen zijn een gemakkelijke zondebok om de aandacht af te leiden.” Ik besluit wijselijk om de sessie te beëindigen voor mijn nek en schouders zijn fijngeknepen en sta op om te betalen. Wanneer ik cash afreken grijnst Dani dankbaar. “En, hoe was het bij Dani?”, vraagt Estrella als ze me later in de koffiebar om de hoek oppikt. “ Hij maakte van de behandeling een aanschouwelijk voorbeeld van hoe de regering de middenklasse fijnknijpt”, antwoord ik meesmuilend terwijl ik over mijn pijnlijke schouder wrijf.
Comentários