WIE IS ER BANG VAN EEN TOERIST?

Ik moest op zoek naar een nieuw flatje en dat bleek moeilijker dan gedacht en dus begreep ik ook beter de betogers in Malaga die op straat kwamen tegen de hoge huurprijzen. Ineen vorige column meldde ik al een keertje dat het groeiende aantal toeristen in Spanje en de overlast die ze bezorgen voor wrevel zorgt bij de lokale bevolking. Toen ging het specifiekover de Canarische eilanden, maar vorige week is ook een deel van de bevolking van Malaga, de hoofdstad van de Costa del Sol, op straat gekomen, geïnspireerd door de protesten op de Canarische eilanden en net voor het toeristenseizoen in alle hevigheid losbarst.

Picasso zit te glimmen op zijn bankje op de Plaza de la Merced, het centrum van de protesten.

GLIMMENDE PICASSO EN STIERENKLOTEN

Deze keer ging het niet over de overlast van dronken Britten of het irritante geluid van rolkoffers dat ’s nachts tegen de gevels van de smalle straatjes in de binnenstad klettert, maar over een meer fundamenteel probleem: woningnood.Duizenden- volgens de organiserende bond van huurders waren het er 25 000, maar de Guardia Civil hield het op 5500- kwamen bijeen op de Plaza de la Merced, onder het ongetwijfeld goedkeurende oog van Pablo Picasso, die daar in brons vereeuwigd, schuin over zijn geboortehuis, op een bankje zit, met een hoofd waarvan het brons glimt omdat menig toerist  zich naast Picasso op het bankje zet voor de obligate foto en dan niet aan de verleiding kan weerstaan om hem een een bolwassing te geven.  In het stadje El Puerto de SantaMaria in de Provincie Cadiz staat er voor de reusachtige stierenvechtersarena overigens zo’n bronzen standbeeld van een stier  die ‘goed voorzien is’ en waarvan het geprononceerde scrotum  ook glimt in de zon omdat dames -en heren- toeristen  het niet kunnen nalaten om er een keertje over te wrijven. Ik wed dat Picasso, als notoire rokkenjager,  het niet erg zou vinden moest ook dat mettertijd het lot zijn van de broek van zijn populair standbeeld in Malaga. En daarmee zijn we terug bij de straatprotesten op zijn Plaza de la Merced tegen wat de demonstranten de ‘toeristificatie’ van Malaga noemen De protesten die doorgingen onder de leuze “Malaga om te leven, niet om te overleven”. Het stadsbestuur -dat via toeristenbelastingen allerhande- meeprofiteert van de toestroom van bezoekers- is niet blij met het protest en noemt het onverbloemd ‘toerismefobie’, een waardeloos neologisme dat qua nietszeggendheid op de hoop kan bij die andere ‘fobies’, want niemand is hier bang van de toeristen, integendeel, het zijn tijdelijke immigranten die  na maximum twee weken weer huiswaarts keren,en inmiddelseen hoop geld achterlieten bij de lokale middenstand.. Wat is dan precies het probleem van de Huurdersbond en de betogers?  Uiteraard de  vastgoedprijzen die door het dak gaan en met in hun kielzog de stijgende huurprijzen die voor de lokale bewoners inmiddels onbetaalbaar worden.  Malaga werd vorige maand door onderzoeksbureau Internations nog uitgeroepen tot ‘werelds beste stad om in te wonen en te werken, iets dat ik persoonlijk uit ervaring zeker kan bevestigen. Zoiets trekt niet alleen toeristen maar ook investeerders aan wat maakt dat je op de woningmarkt niet moet opbieden tegen lokale Spanjaarden,maar tegen rijke Russen, Duitsers, Noren, Zweden, oliesjeiks  en- ja ja- Vlamingen die  hier een vakantiewoning willen.Woningen die een groot deel van het jaar leeg staan of verhuurd worden als AirBnB en dus niet beschikbaar of veel te duur zijn voor de oorspronkelijke inwoners.  Met een duur woord gentrificatie genoemd: Het proces van opwaardering van een stad(deel) of buurt op sociaal, cultureel en economisch gebied, het aantrekken van kapitaalkrachtige nieuwe bewonersen de daarmee gepaard gaande verdrijving van de lagere klassen uit het stadsdeel. De opwaardering gaat gepaard met een stijging van de prijzen voor onroerend goed en de huurprijzen. Nu ben ik zelf een maand geleden moeten verhuizen uit mijn huurflat in een voorstadje van Malaga omdat de eigenares zelf weer in haar appartement wilde trekken en de zoektocht naar een nieuwe betaalbare nieuweplek bleek inderdaad niet gemakkelijk. Het is niet alleen duur, maar eigenaars willen ook alleen maar verhuren voor een beperkte periode van september tot mei, omdat ze in de zomer hun eigendom voor veel geld in korte periodes aan toeristen willen verhuren. Het is alleen maar dankzij het onvermoeibare rondbellen van mijn Spaanse echtgenote naar haar uitgebreide vnetwerk van vrienden dat we uiteindelijk een nieuwe stek hebben kunnen vinden.  Overigens:niet iedereen vindt die toeristen maar een vervelende plaag, en zeker niet Francisco Salado, de voorzitter van ‘Turismo Costa del Sol’, die in de krant El Confidencial wijst op de tewerkstelling die het toerisme met zich meebrengt: 124 000 jobs in de provincie Malaga alleen al. De 14 miljoen immigranten, al dan niet tijdelijk (wie uit noord- en west Europa of Amerika komt is een ‘guiri in het Andalusisch, alles wat uit Afrika komt aangewaaid wordt traditioneel een ‘Moro’ genoemd, want aan politiek correct taalgebruik doen ze hier niet) spenderen bovendien in totaal 19 miljard euro  per jaar  bij de lokale handelaars en  in de horeca.Overigens zorgen de stad en de Junta de Andalucia ook voor sociale woningen, vaak troosteloze appartementsblokken aan de rand van de stad, met veel overlast en drugscriminaliteit,zoals we die ook in de grote Belgische  steden kennen.  In die blokken - die hier toepasselijk’colmenas’(bijenkorven) worden genoemd- wonen onder andere de koks en de ‘camareros’ die op hun scooters dagelijks naar het centrum of het strand brommen om de guiris van hun natje en droogje voorzien en blij zijn dat ze werk hebben.